The Great ‘Swimming’ Classroom

The Great ‘Swimming’ Classroom
Learning to try, to trust, and to grow — one stroke at a time
Featuring Coach Ple – Ratiporn Wong
[โปรดติดตามภาษาไทยด้านล่าง]

This is The Great Classroom, a series from King’s College International School Bangkok that highlights the deeper purpose behind each subject through the voices of passionate educators.

In this episode, we dive into the school’s swimming programme, led by Coach Ple, Ratiporn Wong — a former national swimmer and SEA Games gold medallist — whose journey from athlete to educator is guided not only by skill but by heart, empathy, and an unwavering belief in every child’s potential.

From national swimmer to nurturing coach

For Coach Ple, the water has always felt like home. “Every time I go into the water, I feel a sense of freedom and connection with nature,” she says. “Ever since I was young, swimming has made me feel at peace — as though it were something natural for my body.”

That lifelong love has shaped her approach to teaching. “When I teach students to swim, and they finally do it on their own, I feel happy with them. Watching them grow step by step makes me happy every time.”

She brings not only elite-level experience, but also a calm, student-focused presence. “I know what it takes to reach peak performance, but not every child needs to be a champion. They need to feel safe, proud, and able to grow,” she says.

The first splash matters

For many students, the first swimming lesson is more than just a class — it’s a memory they will carry for life. “Their first time in the water is very important,” Coach Ple explains. “It depends on the environment they were raised in. Some students have siblings who already swim, so they’re not scared. But others have never experienced it, so the pool looks huge and intimidating.”

Her priority is trust. “I make sure they open their hearts to me first. Build trust. Make them feel I’m in their comfort zone. I smile, play, make eye contact, and talk to them. When they start to feel safe with me, I begin teaching, step by step.”

Sometimes that trust begins with something as simple as a toy. “Once, I had a student who was terrified and wouldn’t even let water touch their face. I gave them a small animal toy and said, ‘Let’s take your pet to the shower!’ That changed everything. They stopped crying. It became fun.”

Step by step, she guides them through the process. “We explain things most simply. Then we let them try just with their mouth — no need for the whole face. Then we say, ‘See? The water touches your nose. Does it hurt? No, right?’ Once they can do something comfortably, we repeat it until it becomes normal. Then we raise the level.”

More than swimming: lessons for life

To Coach Ple, swimming teaches far more than strokes. “The first is discipline — because swimming requires consistency. You need to keep practising to improve; it’s not something you can master in a single day.”

“The second is courage. Some students have never been apart from their parents, but when they travel abroad for competitions, they need to sleep with their teammates instead. That’s a big step — learning to live with others, interact with both seniors and juniors, and develop confidence.”

“And the third is pride. Some students are really shy — they barely speak in class. But when they become part of the swim team, suddenly they’re recognised and feel proud of who they are. I’ve seen this happen many times.”

Coaching with heart: from beginners to competitors

For students in PE, swimming is about survival and health. “It’s so that students know how to save themselves in water. It’s also about exercise for long-term health and developing physical coordination — helping both the brain and body grow.”

For athletes, however, it’s a different path. “If they are training to be athletes, the goal is to bring out their full potential to compete with themselves and others. The training is more intense, the techniques more advanced. They need greater discipline because they will be practising mornings and evenings. They also need to learn how to push past tiredness.”

Even at the highest level, one thing matters most. “I want them to love swimming. Whatever I teach, I want them to enjoy it — because when they do, it will stay with them for life.”

And in a sport that seems solitary, she teaches the value of teamwork. “Swimming might seem like an individual sport, but it’s a team sport too. In relays, for example, they need to learn to win humbly, lose gracefully, and forgive teammates who may not have performed well that day.” 

When fear becomes possibility

Even confident students can feel uncertain in the water. “When a student says, ‘I can’t,’ I see it as a moment of possibility,” says Coach Ple. Her strategy is to meet each child where they are. “If they love football, I bring a ball into the pool. If they’re scared of bubbles, I show them how to blow air through their nose. It’s about easing them in and slowly building trust.”

She knows that small wins lead to big breakthroughs. “Once they can do something comfortably, we repeat it until it becomes normal. Then we raise the level.”

What matters most is how they feel. “I want them to leave the pool feeling proud — feeling like they have done something they couldn’t do before.”

The athlete’s spirit

“Putting heart into it — that’s what I want to pass on,” she says. “If students are forced to train without passion, they’ll eventually quit. It’s such a waste when they have so much potential. That’s why I want them to enjoy swimming — because when you’re happy doing something, you do it longer and better.”

She draws on her own experience as a young athlete juggling training, study, and discipline. “When I was on the national team, I’d train until 8 p.m., get home at 9 or 10, and only then start my homework. You need a system — eat enough, sleep enough, train enough.”

But more than performance, she teaches resilience. “When my students lose, I never blame them. I don’t say, ‘Why didn’t you win?’ I say, ‘What can we fix? You did this well, and here’s what we can improve.’ I don’t want to crush their spirit — I want to build them up.”

Her approach transforms even the quietest students. “Some children are shy, quiet, almost invisible in class. But once they join the swim team, people recognise them. They feel proud. They feel seen.”

At King’s Bangkok, she and her fellow coaches — many of whom are also former national athletes — look for potential. “We send letters to parents when we see it. Some children don’t believe in themselves, but when they’re invited in, they start to change.”

Final lap: What swimming truly teaches

In The Great ‘Swimming’ Classroom, skill is only part of the story. What truly matters is the courage to try, the pride in progress, and the heart that fuels every stroke.
Coach Ple says it best:
“Here, we don’t just build swimmers.
We build confidence.
We build community.
We build a great heart.”

 

ห้องเรียนว่ายน้ำที่สอนให้เด็ก ๆ เชื่อมั่นและกล้าที่จะเติบโต ไปข้างหน้าทีละสโตรก
โดย โค้ชเปิ้ล รติพร วอง

นี่คือ The Great Classroom ซีรีส์คอนเทนต์จากโรงเรียนนานาชาติคิงส์คอลเลจกรุงเทพ ที่จะพาไปมองให้เห็น ถึงจุดมุ่งหมายในแต่ละวิชา ผ่านมุมมองของครูผู้เปี่ยมด้วยพลังและหัวใจของความเป็นครู

ในตอนนี้ เราจะพาคุณลงสระไปกับโค้ชเปิ้ล รติพร วอง — อดีตนักว่ายน้ำทีมชาติไทย เจ้าของเหรียญทองซีเกมส์ ผู้เปลี่ยนเส้นทางจากนักกีฬาสู่การเป็นครูและโค้ชสอนว่ายน้ำ ที่ไม่เพียงสอนเด็ก ๆ ให้เข้าถึงทักษะการว่ายน้ำ แต่เป็นหัวใจที่เข้าใจ และเชื่อมั่นในศักยภาพที่มีอยู่ในนักเรียนทุกคน

จากนักกีฬา สู่โค้ชที่เข้าใจหัวใจของเด็ก

สำหรับโค้ชเปิ้ล สระว่ายน้ำคือบ้านที่คุ้นเคยตั้งแต่วัยเด็ก “ทุกครั้งที่ลงน้ำ เรารู้สึกเหมือนได้เป็นตัวเอง ได้อยู่กับธรรมชาติ” เธอเล่าถึงความรู้สึกที่มีต่อการว่ายน้ำตั้งแต่ยังเล็ก “มันเป็นความรู้สึกสงบ เป็นธรรมชาติสำหรับร่างกายเราไปแล้ว”

ความรักในการว่ายน้ำนั้นได้หล่อหลอมวิธีการสอนของโค้ชเปิ้ลไปด้วย “เวลาสอนเด็ก แล้วเขาว่ายน้ำได้ด้วยตัวเอง มันทำให้เราดีใจไปด้วย เห็นเขาพัฒนาไปทีละขั้น เราก็มีความสุขไปด้วยทุกครั้ง” โค้ชเปิ้ลไม่ได้เพียงแค่นำประสบการณ์ระดับทีมชาติมาสอน แต่เธอโฟกัสที่เด็กแต่ละคน อย่างใจเย็นและใส่ใจ “เราเคยผ่านจุดที่ต้องฝึกหนัก แต่เราไม่อยากให้เด็กทุกคนต้องเป็นแชมป์ ขอแค่ให้เขารู้สึกปลอดภัย รู้สึกภูมิใจ และได้เติบโตในแบบของตัวเองก็พอ” โค้ชเปิ้ลกล่าว

สโตรกแรกสำคัญเสมอ 

การเรียนว่ายน้ำครั้งแรกของเด็กหลายคน มันไม่ใช่แค่คลาสธรรมดา แต่มันคือความทรงจำที่อาจอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต โค้ชเปิ้ลเล่าว่า “ครั้งแรกที่ลงน้ำสำคัญมาก มันขึ้นอยู่กับว่าสิ่งแวดล้อมที่บ้านเด็กเป็นยังไง ถูกเลี้ยงมาแบบไหน การมีพี่น้องที่ว่ายน้ำเป็น ทำให้บางคนไม่กลัวน้ำเลย แต่บางคนก็กลัวมาก เพราะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน”

สิ่งที่โค้ชเปิ้ลให้ความสำคัญมากที่สุด คือ ความไว้ใจ เธอเสริมว่า “เราจะเริ่มจากทำให้เขาเปิดใจให้เราและไว้วางใจในตัวของโค้ชก่อน เพื่อให้รู้สึกว่าเราเป็น Safe Zone ของเขา เราจะยิ้ม เล่น มองตา พูดกับเขา พอเขาเริ่มรู้สึกปลอดภัยกับเรา เราก็จะเริ่มสอนทีละนิด”

ในหลายครั้งความไว้ใจสร้างได้จากของเล่นชิ้นเล็ก ๆ โค้ชเปิ้ลเสริม “เคยมีเด็กคนนึงกลัวน้ำมาก แค่น้ำโดนหน้ายังไม่ได้ เราเอาตุ๊กตาลอยน้ำมาให้ บอกว่า ‘พาเพื่อนไปอาบน้ำกันนะ’ เขาก็ยิ้ม หยุดร้อง แล้วก็เริ่มรู้สึกสนุกกับการเรียนว่ายน้ำมากขึ้น”

จากนั้นการสอนอย่างเป็นขั้นเป็นตอนจึงเกิดขึ้น เธออธิบายต่อว่า “ในเคสนั้น เราต้องอธิบายทุกอย่างให้ง่ายที่สุด เริ่มจากให้ลองแค่ปากโดนน้ำ ไม่ต้องเอาทั้งหน้า แล้วคอยถามว่า ‘เห็นมั้ย น้ำโดนแล้วไม่เจ็บเนอะ ไม่เจ็บใช่มั้ย’ เราจะทำซ้ำ ๆ จนเขาเริ่มสบายใจ แล้วจึงค่อย ๆ เพิ่มระดับ”

มากกว่าการว่ายน้ำ คือบทเรียนชีวิต 

สำหรับโค้ชเปิ้ล การว่ายน้ำไม่ได้สอนแค่เทคนิคการสโตรกแขนที่จ้วงว่าย แต่มันสอน 3 สิ่ง เธอเสริม “ข้อแรกคือ “วินัย” เลย การว่ายน้ำต้องการการฝึกซ้ำ ๆ สม่ำเสมอถึงจะพัฒนาได้ มันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เก่งเลยได้ภายในวันเดียว”

ข้อสอง การว่ายน้ำยังสอนให้เรา “กล้า” เธอกล่าวต่อว่า “เด็กบางคนไม่เคยห่างจากพ่อแม่ แต่เมื่อต้องไปแข่งต่างประเทศ ก็ต้องอยู่กับเพื่อนและเรียนรู้ที่จะปรับตัว มันคือก้าวที่ใหญ่มากสำหรับเด็กคนหนึ่งที่ต้องออกมาใช้ชีวิตกับผู้อื่น อยู่ร่วมกับรุ่นพี่รุ่นน้อง พัฒนาความมั่นใจตัวเอง”

และสุดท้ายคือ “ความภาคภูมิใจ” โค้ชเปิ้ลเล่าว่า “เด็กบางคนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออกในห้องเรียน แต่พอได้เข้าทีมว่ายน้ำ กลับกลายเป็นเด็กที่มีตัวตน มีคนยอมรับ และภูมิใจในตัวเอง สิ่งนี้เปิ้ลเห็นมาหลายครั้งว่ามันเกิดขึ้นได้”

หัวใจของการเป็นโค้ช: เทรนด์เด็กธรรมดาสู่นักกีฬา

โค้ชเปิ้ลเล่าว่า การสอนว่ายน้ำก็มีระดับที่ต่างกัน สำหรับนักเรียนทั่วไป ว่ายน้ำคือทักษะเอาตัวรอดและการดูแลสุขภาพร่างกาย “มันคือการทำให้เขารู้ว่า เขาจะช่วยเหลือตัวเองได้ยังไงหากอยู่ในน้ำ เป็นการออกกำลังกายระยะยาว และช่วยเรื่องพัฒนาการการทำงานร่วมกันของสมองและร่างกาย”

แต่สำหรับนักกีฬาที่ฝึกเพื่อการแข่งขัน มันคือเส้นทางที่เข้มข้นกว่า โค้ชเปิ้ลเล่าว่า “หากมุ่งจะเป็นนักกีฬา เป้าหมายจะเป็นการมุ่งพัฒนาให้ถึงขีดสุดเพื่อให้ชนะคู่แข่งได้ การฝึกจะหนักกว่า เทคนิคการว่ายเข้มกว่า ต้องขยันซ้อมเช้าเย็น ต้องอดทนกับความเหนื่อยล้า ต้องรู้จักผลักดันตัวเองให้ก้าวผ่านความเหนื่อยให้ได้”

แต่แม้จะฝึกหนักแค่ไหน โค้ชเปิ้ลก็ไม่ลืมจุดสำคัญที่สุด เธอบอกว่า “เรายังอยากให้เด็กยังรักการว่ายน้ำอยู่ การสอนของเราเลยยังคงทำให้เด็กรู้สึกสนุก เพราะถ้ายังสนุกกับการว่ายน้ำ ความรู้และความทรงจำเหล่านี้ก็จะยังติดตัวเขาไปตลอดชีวิต”

และในกีฬาที่ดูเหมือนการแข่งขันเดี่ยว โค้ชเปิ้ลก็ยังสอนมุมมองเรื่อง “การทำงานเป็นทีม” ด้วย เธอกล่าวเสริมว่า “ว่ายน้ำมักถูกมองว่าเป็นกีฬาของคนคนเดียว แต่มันก็เป็นกีฬาที่ยังมีความเป็นทีมอยู่ด้วย โดยเฉพาะในการแข่งว่ายผลัด เด็กต้องรู้จักแพ้ให้เป็น ชนะให้ถ่อมตัว และให้อภัยเพื่อนร่วมทีมได้เวลาที่ผลงานไม่ดีอย่างที่หวัง”

เมื่อคำว่า “ทำไม่ได้” กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความ “เป็นไปได้”

เด็กบางคนแม้ปกติจะเป็นคนที่มีความมั่นใจ แต่พอเป็นเรื่องว่ายน้ำเขาก็อาจรู้สึกประหม่า โค้ชเปิ้ลมองว่า “เมื่อเขาพูดว่า ‘ทำไม่ได้’ เมื่อไหร่ โค้ชจะมองว่านั่นคือช่วงเวลาของความเป็นไปได้” กลยุทธ์ของโค้ชเปิ้ลในเรื่องนี้ เธอจะใช้วิธีนำเอาความสนใจของเด็กแต่ละคนมาจูงใจ “บางคนชอบฟุตบอล ก็เอาลูกบอลมาเล่นในน้ำ บางคนกลัวฟองอากาศ เราก็ต้องสอนให้เป่าลมทางจมูก มันคือเรื่องของการเยียวยาจิตใจ ไปพร้อมกับการสร้างความไว้ใจอย่างช้า ๆ พอเด็กเริ่มทำได้ เราก็ทำซ้ำให้เขามั่นใจอีก แล้วค่อยเพิ่มความยากไปทีละขั้น” โค้ชเปิ้ลเล่าพร้อมรอยยิ้ม เพราะเธอมองว่าทุกความสำเร็จเล็ก ๆ คือก้าวสำคัญ

เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ “ความรู้สึกของเด็ก” โค้ชเปิ้ลเสริมว่า “เมื่อจบคลาสแต่ละครั้ง เราอยากให้เด็กเดินขึ้นจากสระแล้วรู้สึกภูมิใจ รู้สึกว่าเขาทำสิ่งที่เคยคิดว่าทำไม่ได้ ได้สำเร็จ”

สปิริตของการเป็นนักกีฬาที่อยากส่งต่อถึงเด็ก ๆ

“การทำด้วยใจ คือสิ่งที่เราอยากส่งต่อ” โค้ชเปิ้ลกล่าวโดยไม่ลังเล “เพราะถ้าเด็กต้องฝึกด้วยความฝืนใจ วันหนึ่งเขาก็อาจจะหมดกำลังใจจนล้มเลิก ทั้งที่เขาอาจมีศักยภาพมากมาย ซึ่งมันจะน่าเสียดายมาก เราเลยอยากให้เด็กรู้สึกสนุกกับการว่ายน้ำ เพราะถ้าสนุก มีใจรัก เขาจะทำต่อ และทำได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ”

โค้งเปิ้ลเล่าย้อนถึงชีวิตนักกีฬาของตนเอง ที่ต้องแบ่งเวลาเรียนและฝึกซ้อมอย่างหนักว่า “ตอนติดทีมชาติ ซ้อมถึงสองทุ่ม กลับบ้านสาม-สี่ทุ่มแล้วค่อยถึงมีเวลาทำการบ้าน ทุกอย่างต้องมีระบบ — กินให้พอ นอนให้พอ ฝึกให้พอ” แต่มากกว่าผลการแข่งขัน เธอสอนให้เด็ก “ล้มและลุกเป็น” เธอเสริมว่า “ถ้าแพ้ เราไม่เคยว่าเด็กว่า ‘ทำไมไม่ชนะ’ แต่จะบอกว่า ‘เราทำตรงนี้ดีแล้วนะ ส่วนตรงนี้ปรับอีกนิด’ เราไม่อยากทำร้ายใจเด็ก แต่เราอยากสร้างพลังใจให้กับพวกเขา”

จากวิธีสอนแบบโค้ชเปิ้ล ได้เปลี่ยนเด็กที่เคยเงียบที่สุดในห้องเรียน พอได้เข้าทีมว่ายน้ำก็เปลี่ยนไป “เด็กบางคนเคยขี้อายมาก ๆ แทบไม่มีตัวตนในห้อง แต่เมื่อได้เข้าทีมว่ายน้ำ คนอื่นจำเขาได้ ได้ภูมิใจในตัวเอง และรู้สึกถูกมองเห็น” 

ที่คิงส์คอลเลจกรุงเทพ โค้ชเปิ้ลและทีมโค้ชอีกหลายคนที่เคยเป็นนักกีฬาทีมชาติเช่นกัน จะมองหาแววของเด็ก ๆ เสมอ โค้ชเปิ้ลเล่าว่า “ถ้าเราเห็น เราจะเขียนจดหมายถึงผู้ปกครอง เด็กบางคนไม่เคยเชื่อในตัวเอง แต่พอได้รับโอกาสเชิญเข้าทีม เขาก็เริ่มเปลี่ยนในทางที่ดีขึ้น”

บทส่งท้าย : สิ่งที่ห้องเรียนว่ายน้ำมอบให้กับนักเรียนอย่างแท้จริง 

ในห้องเรียนว่ายน้ำของโค้ชเปิ้ล ทักษะเป็นแค่ส่วนนึงในวิชา แต่สิ่งที่สำคัญจริง ๆ คือ “ความกล้าที่จะลอง ความภาคภูมิใจในพัฒนาการของตัวเอง และพลังใจที่คอยเติมแรงในทุกสโตรก”

โค้ชเปิ้ลสรุปได้อย่างชัดเจนที่สุดว่า “ที่นี่ เราไม่ได้สร้างแค่นักว่ายน้ำ แต่เราสร้างความมั่นใจ เราสร้างคอมมูนิตี้ และเราสร้าง ‘คนแกร่งที่มีหัวใจที่ยิ่งใหญ่’ ด้วย”

#KindnessTakesUsFurther #KindnessTakesYouFurther #WisdomTakesYouFurther #KingsBangkok #KingsCollege #AGreatHeartTakesYouFurther #TheGreatClassroom #Swimming #Sports #PE #Confidence #Discipline #Empathy #GrowthMindset #KingsInternationalSchools #InternationalSchoolThailand #InternationalSchoolAsia #InternationalSchool #InternationalSchools #Bangkok #Thailand #Asia