THE GREAT CLASSROOM “Art”

Creative thinking, personal voice, and a canvas for every learner
Featuring Kit Lang, Charlie Gorringe, and Claire Hackett
ไอเดียสร้างสรรค์ เสียงจากภายใน และผืนผ้าใบเพื่อทุกคน
ร่วมแบ่งปันโดยครูคิท แลง ครูชาร์ลี กอร์แรงจ์ และครูแคลร์ แฮคเก็ต
[โปรดติดตามภาษาไทยด้านล่าง]

This is The Great Classroom, a content series from King’s College International School Bangkok that explores what deep, meaningful learning looks like across subjects, stages, and teaching styles.

In this episode, we step into the art classrooms, where creativity becomes a language of its own. From Early Years to Senior School, we meet three passionate art educators—Charlie, Kit, and Claire—who share how art is not just about talent, but about confidence, connection, and the freedom to express what’s inside.

 

From messy beginnings to self-discovery: Why art matters early

“There’s a misconception that art is about doing something perfect,” says Charlie Gorringe, who leads art in Early Years to Key Stage 1. But for young children, it’s not about the product—it’s about the process. At this stage, art becomes a sensory experience, a way to build confidence, independence, and identity.

In Charlie’s class, students work with open-ended prompts, sometimes as simple as choosing colours that feel like “happy” or “stormy”. They explore sponges, brushes, fingers, and even unexpected tools like toy dinosaur feet to make textured prints. “It’s less about saying ‘you’ve done it right,’ and more about giving them freedom to explore, fail, and feel proud of their ideas.”

Charlie recalls a student who was obsessed with dinosaurs. “He created whole stories in paint—stomping toy feet in puddles of colour. That’s how he connected art with what he loved.” These activities don’t just build motor skills; they build self-awareness. “Art helps them know what they like, who they are.”

 

 

In primary school, technique meets imagination

Kit Lang, Head of Primary Art, believes that art should be accessible and emotionally engaging. “We’re not creating little Da Vincis,” she says with a smile. “We’re helping children build a relationship with creativity.”

This begins with a spiral curriculum layering foundational skills like colour theory, texture, form, and composition. Students learn techniques like mixing paint, drawing in perspective, or constructing 3D forms. “You can’t ask a child to be creative without tools,” Kit explains. “We teach them techniques, then give them room to make something that’s truly theirs.”

Students often link their projects with culture or personal identity. Kit shares one student’s self-portrait collage, crafted after moving to Bangkok. “It was about her feelings of belonging,” she says. “She layered images, colours, and textures to tell her story—and it was incredibly moving.”

Projects might also intersect with other subjects. From drawing bugs in science to creating historical artefact replicas, art becomes a way to explore the world holistically. “It’s not just about drawing well, it’s about finding your voice”, Kit says.

 

In senior school, voice becomes vision

Claire guides students from Year 7 to Year 13 through a transformative journey. “From the very first term, we prioritise a classroom culture that values expression, experimentation, and individuality.”

In Key Stage 3, students are introduced to a range of media, printmaking, sculpture, and digital illustration, and they’re encouraged to explore personal themes. One student examined mental health through mark-making, layering mixed media with text, paint, and photography. Another created a textile collage to reflect her cultural heritage.

By Key Stage 4, Claire moves students toward creative autonomy. “They choose starting points that mean something to them - fashion, identity, the environment. We give them time to explore deeply.” Claire helps them iterate, experiment, and build personal narratives. “Each piece becomes more intentional – more them.”

In the Sixth Form, this growth becomes even more visible. “A student recently created a full installation about consumerism using recycled materials and sound,” Claire recalls. “It was conceptually rich and all her own.”

Workshops in artist research, philosophical ideas, and technical skill deepen the process. “It’s about refining your voice and connecting it to the world. Art becomes their platform for thinking, not just making.” Claire says.

 

 

Building confidence, one brushstroke at a time

What about students who don’t see themselves as ‘artistic’? Claire meets many. “When a student says, ‘I’m not artistic,’ I see it as a moment of possibility,” she says.

Her strategy? Start with what they love. “Music, games, nature, anything can become a starting point.” From there, she guides them through small wins: trying a new material, completing a meaningful piece. “Those little steps shift their mindset. It’s not about getting it right. It’s about progress.” 

She celebrates experimentation and shows a range of artist examples—from raw expression to meditative minimalism. “It helps them see that there’s no one way to ‘create art.’” One reluctant student found her spark through collage, creating pieces that deconstructed magazine imagery into layered symbolism.

 Confidence grows not from flawless technique, but from risk-taking. “I tell them: it’s okay to fail here. That’s part of the process.”

 

Art is not solitary; it builds community.

Art isn’t just about individual growth. At King’s Bangkok, collaboration is embedded in the learning process. “We often design group projects where students co-create, share materials, or bounce ideas off each other,” says Kit. Whether it’s a mural, a shared theme, or even critique sessions, these interactions build empathy and listening skills.

Charlie adds, “There’s something magical when students see how their ideas connect with others. It builds community and confidence.”

 The classroom walls tell that story. “You’ll see outcomes next to messy experiments from which they have derived, and students see their journey alongside those of their peers,” Claire says.

 

Final strokes: What art truly teaches.

From the painting explorations of Early Years to the deeply personal investigations of A level, art at King’s Bangkok grows with the student. Each teacher sees art through a unique lens, and together, they form a mosaic of meaning:

Charlie sees art as exploration. “It’s about curiosity, trying new things, and discovering what you love.” In her classes, even a sponge print can become a story.

Kit sees art as expression. “It’s a safe space for students to say something real to be seen, and not judged.” Whether through a self-portrait or a community collage, students are encouraged to tell stories that matter to them.

Claire sees art as empowerment. “It tells students that their ideas matter. That they have something worth sharing.” From sketch to sculpture, they build a creative identity that is deeply personal and powerful. 

In the end, The Great Art Classroom isn’t defined by technique or outcome. It’s defined by the journey of self, of thought, of voice. And for every student at King’s Bangkok, that journey starts with a single mark and leads wherever their imagination dares to go.

 

 

The Great Classroom คือซีรีส์คอนเทนต์จากคิงส์คอลเลจกรุงเทพที่จะพาเราไปสำรวจว่า “การเรียนรู้อย่างลึกซึ้งและมีความหมาย” มีหน้าตาอย่างไรในหลากหลายวิชา ช่วงวัย และสไตล์การสอน

ในตอนนี้ เราจะพาคุณไปเยี่ยมชมห้องเรียนศิลปะ ที่ซึ่ง “ความคิดสร้างสรรค์” กลายเป็นอีกหนึ่งรูปแบบภาษาที่ใช้สื่อสาร เด็ก ๆ ทุกคนสามารถใช้มันแสดงความคิด ความรู้สึก และค้นพบตัวตน ผ่านครูศิลปะผู้เปี่ยมด้วยหัวใจทั้ง 3 คน ครูชาร์ลี ครูคิท และครูแคลร์ ที่จะพาเราเห็นว่า ศิลปะไม่ใช่เรื่องของพรสวรรค์เท่านั้น แต่คือความมั่นใจ การเชื่อมโยง และอิสรภาพในการถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ในใจให้ออกมา

 

จากสีที่เปรอะเปื้อนสู่การพบเจอตัวตน: ทำไมศิลปะจึงสำคัญห้องเรียน Early Year

“คนมักเข้าใจผิดว่าศิลปะคือการสร้างผลงานที่สมบูรณ์แบบ”  Charlie Gorringe ครูชาร์ลี กอร์แรงจ์ Primary Art Teacher ผู้ดูแลการสอนศิลปะในระดับชั้น Early Years จนถึง Ket Stage 1 กล่าว “แต่สำหรับเด็กเล็กแล้ว ศิลปะไม่ใช่เรื่องของ “ผลงาน” เลยแม้แต่น้อย มันคือกระบวนการที่ให้ประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส เป็นเวทีแห่งการสร้างความมั่นใจ ความเป็นอิสระ และการรับรู้ตัวตน”

ในห้องเรียนของครูชาร์ลี เด็ก ๆ จะได้เล่นสนุกไปกับโจทย์งานศิลป์ปลายเปิด บางวันเราแค่เลือก “สีที่รู้สึกมีความสุข” หรือ “สีที่ดูเศร้าซึม” ออกมาใช้ ให้พวกเขาได้ลองใช้อุปกรณ์หลากหลาย ตั้งแต่ฟองน้ำ พู่กัน นิ้วมือ ไปจนถึงของไม่คาดฝันอย่าง “เท้าไดโนเสาร์ของเล่น” เพื่อสร้างรอยเท้าสีบนกระดาษ “เราไม่ได้บอกเด็กว่า ‘แบบนี้คือถูกต้อง’ แต่ให้พื้นที่ให้เขาได้ลองผิด ลองถูก แล้วภาคภูมิใจในไอเดียของตัวเอง” ครูชาร์ลีขยายความ

เธอยังเล่าต่อด้วยรอยยิ้ม ถึงนักเรียนคนหนึ่งที่รักไดโนเสาร์ของเขามาก ๆ “เขาใช้เท้าของของเล่นเหยียบลงในสีต่าง ๆ สร้างเรื่องราวไปทั่วทั้งกระดาษ จนภาพวาดกลายเป็นโลกของเขาเองที่ปะติดปะต่อมาจากสิ่งที่เขารัก” เธอบอกว่า สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแต่พัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก แต่ยังพัฒนา “ความเข้าใจในตัวเอง” “ศิลปะทำให้เขารู้ว่า เขาชอบอะไร เขาเป็นใคร” ครูชาร์ลีเสริม

 

วิชาศิลปะใน Primary School เมื่อเทคนิคศิลป์จับมือกับจินตนาการ 

ครูคิท แลง Head of Art (Primary) เชื่อว่าศิลปะควรเข้าถึงได้ และต้องสัมผัสได้ทางอารมณ์ “เราไม่ได้สร้างดาวินชีตัวจิ๋ว” ครูคิทกล่าวพร้อมหัวเราะ “แต่เรากำลังช่วยให้เด็กมีความสัมพันธ์ที่ดีกับความคิดสร้างสรรค์ต่างหาก”

เธอออกแบบ “หลักสูตรการสอนศิลปะ” ที่หมุนรอบทักษะพื้นฐานให้เด็กค่อย ๆ ซึมซับและต่อยอด เช่น เรื่องของสี พื้นผิว องค์ประกอบ หรือจากจัดวางมิติภาพ เด็กจะได้เรียนรู้เทคนิค เช่นการผสมสี วาดรูปตามมิติมุมมอง หรือสร้างสรรค์ภาพที่เป็น 3D “คุณจะขอให้เด็กสร้างสรรค์ได้ยังไง ถ้าไม่ให้เขามีเครื่องมือ?” ครูคิทกล่าวเสริม “เราสอนเทคนิคให้เขา แล้วเปิดให้เขาได้มีพื้นที่ในการสร้าง “ความเป็นตัวของตัวเอง” จะดีกว่า” 

งานศิลปะในชั้นเรียนของครูคิท มักมีการเชื่อมโยงกับสิ่งรอบตัว และความรู้สึกส่วนตัวของนักเรียนเข้าไว้ด้วยกัน เธอเล่าถึงภาพเหมือนของตัวเองที่ใช้เทคนิคตัดปะ (Self-Portrait Collage) ผลงานของนักเรียนคนหนึ่งที่เพิ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ “ตัวภาพมันบอกเล่าความรู้สึกของการเป็น “คนนอก” ที่กำลังหาที่ของตัวเองให้เจอ” ครูคิทเล่า “เธอเลือกภาพ สี และพื้นผิวต่าง ๆ มาร้อยเรียงเป็นเรื่องราว — มันทำงานกับใจคนที่ดูมาก ๆ เลย”

นอกจากนี้ ครูคิทยังมองว่าวิชาศิลปะยังเชื่อมโยงกับวิชาอื่นอย่างแนบเนียน ตั้งแต่การวาดแมลงในวิทยาศาสตร์ ไปจนถึงการจำลองโบราณวัตถุในวิชาประวัติศาสตร์ มันทำให้เห็นว่าเราสามารถมองให้ศิลปะ เป็นวิถีการเรียนรู้โลกที่รอบด้านได้ “เพราะสุดท้ายแล้ว มันไม่ใช่แค่การวาดให้สวย — แต่มันคือการหาเสียงของตัวเองให้เจอเสมอ” ครูคิทสรุป

 

 

จากเสียงในใจสู่โลกทัศน์งานศิลป์ที่ชัดเจน ในสตูดิโอศิลปะของ Senior School

ครูแคลร์ แฮคเก็ต Head of Art (Senior) ผู้ดูแลวิชาศิลปะตั้งแต่ Year 7 ถึง Year 13 ตลอดเส้นทางนี้ เธอเชื่อว่าห้องเรียนศิลปะควรเป็นพื้นที่ของการเปลี่ยนแปลงพัฒนา เธอกล่าวว่า “ตั้งแต่คลาสแรก ๆ ของเทอม ฉันให้ความสำคัญกับห้องเรียนที่ให้คุณค่ากับความกล้าแสดงออก การทดลอง และความเป็นตัวเอง 

ตั้งแต่ช่วง Key Stage 3 ครูแคลร์ ให้เด็ก ๆ ได้พบเจอกับสื่องานศิลป์ที่หลากหลาย ทั้งการพิมพ์ภาพ ปั้นประติมากรรม หรือแม้แต่ภาพประกอบดิจิทัล นักเรียนจะถูกผลักดันให้ได้เลือกธีมส่วนตัวที่สนใจเพื่อมาพัฒนาต่อด้วยตัวเอง มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งใช้เรื่องประเด็น “สุขภาพจิต” เป็นจุดเริ่มต้นความสนใจ เขาสร้างงานศิลป์จากการวาด ปะ ตัด แปะ ผสมผสานคำ ภาพถ่าย และเทคนิคหลายอย่างเข้าด้วยกัน เด็กนักเรียนอีกคนใช้งานผ้าและสิ่งทอ ทำงานปะต่อสไตล์ Collage สะท้อนรากวัฒนธรรมของครอบครัวของตัวเองได้ นี่คือตัวอย่างที่ครูแคลร์อธิบายการสอนของเธอ

พอถึงช่วง IGCSE (Key Stage 4) นักเรียนจะไปให้ลึกถึงการงานศิลป์ที่เป็นอิสระ (Creative Autonomy) “พวกเขาจะเริ่มเลือก “ประเด็น” ของโปรเจกต์ด้วยตัวเองที่มีความหมายบางอย่างต่อตัวเขา เช่น แฟชั่น อัตลักษณ์ หรือสิ่งแวดล้อม พอเขาเลือกได้เอง เราจะให้เวลาและการโค้ช เพื่อพัฒนางานแบบลึก ๆ ทีละชั้น จนมันกลายเป็นเรื่องราวของเขาจริง ๆ” ครูแคลร์เล่าถึงวิธีที่เธอช่วยเน้นประเด็น ร่วมทดลอง และช่วยสร้างวิธีการเล่าความเป็นตัวเองผ่านการสอนของเธอ

และในช่วงเรียน Sixth Form การเติบโตของการทำงานด้านศิลปะนี้ ยิ่งกระจ่างชัดขึ้น ครูแคลร์ได้เล่าถึงนักเรียน Year 13 คนหนึ่งที่เพิ่งสร้างศิลปะ Installation Art ด้วยวัสดุรีไซเคิลและเสียงประกอบ สื่อถึง “การบริโภคนิยม” ในโลกยุคใหม่ “คอนเซปต์ลึกมาก แล้วก็เป็นผลงานที่มาจากตัวเขาล้วน ๆ”

เธอย้ำว่า กระบวนการที่ได้ทำเวิร์คช้อปเกี่ยวกับศิลปินและงานของเขา การได้ทำเข้าความใจในแนวคิดเชิงปรัชญา และการพัฒนาทัพษะด้านศิลปะอย่างสม่ำเสมอช่วยได้มากในวิชานี้  “ศิลปะ มันก็การขัดเกลาเสียงในหัวและเสียงในใจ เพื่อแสดงออกไปสู่ภายภายนอก ศิลปะคือรูปแบบความคิด มันไม่เคยเป็นแค่การทำๆมันออกมาโดยไม่สื่ออะไร” ครูแคลร์สรุป

 

เสริมความมั่นใจ ทีละจังหวะลงแปรงสี 

แล้วกับนักเรียน Senior School ที่มองว่าตัวเองไม่เก่งเรื่องศิลปะเลยล่ะ? คำถามนี้ ครูแคลร์เคยได้เจอหลายครั้ง เธอตอบว่า “เมื่อนักเรียนบอกว่า หนูวาดไม่เก่ง หนูไม่ใช่ศิลปิน ฉันมองมันว่าเป็นโมเม้นท์ของโอกาสเลย”

และเมื่อถามว่ากลยุทธ์ตอบโต้ของเธอจะเป็นอย่างไร เธอให้เราตั้งต้นด้วยสิ่งที่รัก “จะเพลง จะเกมส์ จะเป็นต้นไม้ใบหญ้า อะไรก็ได้ที่เราจะสร้างบทสนทนาแรกด้วยกันได้” ครูแคลร์กล่าว จากตรงนี้เธอจะแนะแนวทางผ่านก้าวเล็ก ๆ ที่ได้ลงมือกับศิลปะ ผ่านการเล่นกับวัสดุใหม่ ๆ จนผลงานชิ้นแรกถูกเติมเต็ม “ก้าวเล็กเหล่านั้นจะเปลี่ยนใจ ทลายกรอบของเด็ก ๆ ได้ มันไม่ใช่การทำให้สวยงามถูกต้อง แต่เป็นเรื่องของกระบวนการที่ไม่หยุดทำต่างหาก”

Art Studios ของ ครูแคลร์เปิดกว้างและเปิดพื้นที่โชว์ให้เห็นถึงความกว้างของศิลปะ จากงานที่แสดงออกถึงอารมณ์ดิบเถื่อน ไปจนถึงสไตล์มินิมอลอันแสนสงบ “มันช่วยทำให้เด็กๆได้เห็นว่าศิลปะไม่ได้มีการเล่าเรื่องแบบเดียว” เธอเสริมต่อว่า เด็กนักเรียนคนหนึ่งของเธอเคยลังเลกับศิลปะ แต่กลับค้นพบตัวเองผ่านงานคอลลาจ ตัดแปะภาพจากแมกกาซีน จนเจอทาง สร้าง Symbolic งานศิลป์ใหม่ ๆ ของตัวเองได้

สิ่งเหล่านี้ตอกย้ำความเชื่อของครูศิลปะอย่างพวกเธอว่า ความมั่นใจไม่สามารถเติบโตได้จากผลงานไร้ที่ติ แต่มาจากความกล้าเสี่ยง “ฉันบอกเด็กเสมอ พลาดได้ที่นี่นะ เพราะนั่นคือส่วนหนึ่งของการเรียนรู้” ครูแคลร์พูดพร้อมรอยยิ้ม

 

 

ศิลปะไม่ใช่การฉายเดี่ยว มันสร้าง ‘คอมมูนิตี้’ ด้วย

ศิลปะที่คิงส์คอลเลจกรุงเทพ ไม่ได้หยุดอยู่แค่การเติบโตของนักเรียนเป็นรายบุคคล  แต่การทำงานศิลปะร่วมกันถูกบรรจุอยู่ในกระบวนการสอนเสมอ แม้ในชั้น Primary “เราทำโปรเจกต์กลุ่มเยอะมาก ให้เด็ก ๆ จะได้สร้างงานด้วยกัน แชร์วัสดุ แลกเปลี่ยนไอเดียระหว่างกัน”ครูคิทเล่า “ตั้งแต่การวาดภาพด้วยกัน การทำงานบนหัวข้อเดียวกัน ไปจนถึงชั่วโมงแลกเปลี่ยนรับฟังความคิดเห็น ทั้งหมดเพื่อให้เด็ก ๆ ได้ฝึกฟัง เข้าใจ และเห็นคุณค่าในผลงานของกันและกันเสมอ”

 ครูชาร์ลียังเสริมถึงเรื่องราวในห้อง Early Year ว่า “มีบางโมเมนต์วิเศษมาก เมื่อเด็กเห็นว่าไอเดียของเขาเชื่อมโยงกับเพื่อนคนอื่นได้อย่างไร มันช่วยสร้างทั้งความเป็นกลุ่มก้อนและความมั่นใจให้ได้เยอะมาก” 

แม้แต่กำแพงห้องสตูดิโอของชั้น Senior เอง ก็สร้างเฟื่อนได้ “คุณจะเห็นผลงานสำเร็จแขวนอยู่ข้าง ๆ งานทดลองยุ่ง ๆ ที่เขาและเพื่อนสร้างไว้ระหว่างทาง” ครูแคลร์บอก “เพราะเราต้องการให้เขาเห็น ‘การเดินทาง’ ของตัวเอง และของเพื่อน ๆ ไปพร้อมกัน” 

 

แต้มสีครั้งสุดท้าย : แท้จริงแล้วศิลปะสอนอะไรเรา?

ตั้งแต่ลายพู่กันแรกของนักเรียน Early Years จนถึงผลงานที่กลั่นออกมาจากตัวตนภายในของนักเรียน A level ศิลปะที่คิงส์คอลเลจกรุงเทพ ล้วนเติบโตไปพร้อมกับนักเรียน ในช่วงท้าย คุณครูทั้ง 3 คนต่างให้มุมมองเรื่องศิลปะใน 3 แง่มุมที่แตกต่าง แต่กลับรวมกันแล้วช่างมีความหมายลึกซึ้ง

ครูชาร์ลีเห็นว่าศิลปะคือ “การสำรวจ” (Exploration) — ความอยากรู้ ลองทำ และค้นหาสิ่งที่ตัวเองรัก “มันเป็นเรื่องของการตั้งคำถาม ทดลองสิ่งใหม่ และค้นพบสิ่งที่เราจะรัก” เธอสรุป ในคลาสของเธอฟองน้ำจะพาจะไปพิมพ์สี สร้างเรื่องราวที่เราจะได้ยิ้ม

ครูคิทมองว่าศิลปะคือ “การแสดงออก” (Expression)  — การเล่าเรื่อง ไม่ว่าจะผ่านรูปเหมือน รูปคอลลาจ หรือรูปแบบใด ๆ ที่สำคัญต่อเค้า “มันต้องมีพื้นที่ปลอดภัยให้เด็กได้บอกเล่าเรื่องจริง โดยไม่ต้องกลัวการตัดสิน” เธอเน้นย้ำ

ครูแคลร์บอกว่าศิลปะคือ “การเสริมพลัง” (Empowerment) — จากแบบร่างจนกลายเป็นประติมากรรมสมบูรณ์ ต้องส่งมาจากตัวตนภายใน จนกลายเป็นพลังภายนอก “ศิลปะจะบอกเสมอว่า “ไอเดียของเธอมีคุณค่า” และ “มันควรได้รับการแบ่งปัน” เธอส่งท้าย 

เพราะสุดท้ายแล้ว ห้องเรียนศิลปะที่ยิ่งใหญ่ — ไม่ได้วัดจากเทคนิคหรือผลงาน แต่วัดจากการเดินทางของความคิด เสียงจากภายใน และตัวตนที่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ และสำหรับเด็กทุกคนที่คิงส์คอลเลจกรุงเทพ การเดินทางนั้น เริ่มจากรอยทีแปรงครั้งแรกใกล้มือ จนไปได้ไกลเท่าที่ใจจะใฝ่ฝัน

 

 

 #WisdomTakesYouFurther #KingsBangkok #FulfillingGreatDreamswithGreatHearts #KingsCollege #AGreatHeartTakesYouFurther #TheGreatClassroom #Art #ArtEducation #CreativeThinking #EarlyYearsArt #PrimaryArt #SeniorArt